Οδός Αιόλο, Αθήνα. Ιστορίες Ελλήνων που αναγκάστηκαν να ζητιανεύσουν (12 Οκτ.'15)

Οδός Αιόλου στην Αθήνα. Ξεκινάει απο την Ρωμαϊκή αγορά, στην Πλάκα, στην πλατεία Μοναστηράκι και φτάνει έως την πλατεία Ομόνοια. Πολυσύχναστος δρόμος, με καφετέριες, εστιατόρια, μαγαζιά και πάγκους απο πλανόδιους, γεμάτο με τουρίστες και Έλληνες και αρκετούς ζητιάνους.

Την λέξη ζητιάνος, δεν μου αρέσει να την χρησιμοποιώ. Ωστόσο αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχουν ζητιάνοι και ζητιάνοι. Εγώ τους λέω ανθρώπους χτυπημένους απο την οικονομική κρίση και την αδιαφορία των οικείων τους ή και επαγγελματίες εκμεταλλευτές της καλοσύνης και ευαισθησίας μας ή ακόμη και ανθρώπους που επέλεξαν αυτόν τον τρόπο ζωής.

Σήμερα κάνοντας ψώνια για την δουλειά συνάντησα πάνω απο 5 ανθρώπους περνώνατας 3 από τα μικρα τετράγωνα της Αιόλου, που τους προσπέρασα, κάνοντας μια σιωπηλή προσευχή για αυτούς καθώς τους προσπερνούσα.

Ξέρετε, μου ήρθαν στο νού 2 πράγματα. Το ένα ήταν το περιστατικό του Πέτρου (Πράξεις 3.1- 6), του μαθητή του Χριστού που περνώντας απο έναν κουτσό/χωλό ζητιάνο, μπροστά απο την συναγωγή που πήγαιναν, του είπε οτι δεν έχουν να του δώσουν ελεημοσύνη, αλλά να τον κάνουν καλά στο όνομα του Χριστού.

Το άλλο που μου ήρθε στο νού ήταν αυτό που είπε ο Ιάκωβος (Ιάκωβος 2.15-17), σε αυτούς τους θεοσεβείς πιστούς που τους ομόθρησκους τους, αυτόν που έχουν δίπλα τους (αδελφό) στην εκκλησία ή τότε στην συναγωγή, τον βλέπουν να στερείτε και του λένε, “Ο Θεός μαζί σου. Αυτός να σου δώσει αυτό που έχεις ανάγκη”.  

Αυτό που έκανα σε δύο περιπτώσεις απο τις 5 ήταν το εξής. Τους έδειξα προσοχή, ρώτησα πως τα πάνε σήμερα, αν μάζεψαν κάτι από τους περαστικούς. Δείχνω ενδιαφέρον και ρωτάω απο που είναι και άν έχουν οικογένεια. Ο Κώστας, μένει στο Αιγάλεω στην Αγία Ελεούσα, παντρεμένος με 2 παιδιά, 7,5 και 14 ετών και την γυναίκα του με κατάθλιψη από ότι τους είπαν οι ιατροί. Η γυναίκα του καθάριζε σπίτια μέχρι τελευταία. Μου είπε ότι το πρόβλημα είναι το ενοίκιο που δεν μπορεί να πληρώνει. Αφήνοντάς τον αποχαιρετώντας τον, αντικρίζω έναν άλλον Ελλήνα, τον Παύλο- Σαύλο, που μου λέει, "δώσε ότι έχεις. Η γυνάικα μου είναι έγγυος και εγώ δεν εργάζομαι. Ήμουν αγιογράφος. Έρχομαι από την Καλλιθέα, για να μην με δούν οι παλιοί συμμαθητές μου και η γειτονιά." Και τους δύο τους ακούμπησα με το χέρι μου και τους ευχήθηκα ο Θεός να είναι μαζί τους και τους ευλόγησα απο μέσα μου.

Υπάρχει πολύ ανάγκη στην πόλη, στην χώρα μας και στις οικογένειές μας από όλες τις απόψεις. Δεν είμαστε όμως πάντα αυτοί που μπορούν να βοηθήσουμε όλους τους αγνώστους που συναντούμε. Μπορούμε να συστήσουμε τα σισίτια του Δήμου αν τα γνωρίζουμε. Αν θέλετε να προετίνετε και την διακονία των γευμάτων ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ, με διανομή ρούχων και μπάνια, στην Ευριπίδου 14, στον 7ο όροφο, Τρίτη, Πέμπτη γυρω στις 1800, με υπεύθυνο τον κύριο Κώστα Βιταλάκη, 6977202398, κάντε το. εδώ και ένα άρθρο τους,

http://grekamag.gr/39041/

Και πάνω απο όλα, προσευχή και σοφία για εμάς που εμπλεκόμαστε με τέτοιους ανθρώπους, για το τι θα τους πούμε και τι θα τους υποσχεθούμε. Μη λέμε, θα ξανά έρθω να σου φέρω, αλλά απλά και ανθρώπινα, θα σε σκέφτομαι και αν σε σκεφτώ και περνάω απο εδώ, θα περάσω να σου πώ ένα γειά. Ας πάρουμε απο πάνω μας το βάρος της δέσμευσης. Ωστόσο, αν έχεις προσευχή για αυτούς τους ανθρώπους, κάνε το και ο Θεός θα σου τους φέρει πάλι μπροστά σου ή θα σε χρησιμοποιήσει για κάτι άλλο που αυτός έχει για σένα.

Ν.Σ.