Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020

50 Ελληνο-Αρμένιοι και 30 Έλληνες πολίτες στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ

Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μέσα απο τα μάτια μίας Αρμένισας στην Ελλάδα

Η Αναχίτ Ταλαντσιάν κατάγεται από το Ερεβάν της Αρμενίας, 
όπου γενήθηκε και μεγάλωσα μέχρι 23 χρόνων. 
Είναι απόγονος απο επιζήσαντες της γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους το 1915.
Είναι στην Ελλάδα εδώ και 14 χρόνια. 
Ήρθε για σπουδές, έπειτα παντρεύτηκε και εργάζεται τώρα εδώ. 
Μεγάλωσε με πολλές ηθικές αρχές γνωρίζοντας την ιστορία που έχει βιώσει ο λαός της. 
Θα έλεγε ότι είναι πολύ περήφανη Πατριώτισσα της χώρας της. 



Μίλησε μας για την σχέση σου με την Αρμενία, πόσο καιρό είσαι στην Ελλάδα 
και το τί κάνεις αυτην την περίοδο για το πολεμικό ζήτημα στην περιοχή του Καυκάσου, 
όπου εμπλέκεται η Ναγκορνο-Καραμπάχ?

Αυτή τη στιγμή, ζούμε στο καιρό των μέσων μαζικής ενημέρωσης όπου όλοι μπορούν να ποστάρουν 
τα νέα για τις ενέργειες που συμβαίνουν παντού και να συμβάλουν με αυτό τον τρόπο την δίκη τους βοήθεια είτε σχολιάζοντας είτε γράφοντας διαφορά άρθρα. 
Εγώ με αυτό το τρόπο το μόνο που μπορώ να κάνω για την πατρίδα μου προσπαθώ πέρα από το οικονομικό κομμάτι, να βοηθήσω να μεταδώσω στο Ίντερνετ όσο περισσότερα γίνεται για το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Αρμενία για να επεκταθεί το κοινό που θα τα διαβάσει και να υπάρχει μια υποστήριξη από φίλους/γνωστούς. 
Έχουμε διάφορες αρμενο-ελληνικες ομάδες στο διαδίκτυο γι’αυτό το ζήτημα που συνεργαζόμαστε εθελοντικά να ανεβάσουμε μόνο αληθείς πληροφορίες και να ζητάμε την βοήθεια του κόσμου.

Εμείς ως αρμενικής καταγωγής και έλληνες πολίτες έχουμε διπλό καθήκον. 
Πρώτον, να πιέσουμε και να πετύχουμε την πλήρη και πραγματική υποστήριξη της Ελληνικής Κυβέρνησης, η οποία δυστυχώς μέχρι σήμερα κινείται με λογική των ίσων αποστάσεων 
και δεν παίρνει επίσημα θέση υπέρ της Αρμενίας. 
Και δεύτερον, να συμμετέχουμε δυναμικά στις κινητοποιήσεις και δράσει που οργανώνονται από φορείς της κοινότητάς μας.  Και όλα αυτά ενωμένοι πέρα και πάνω από κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες και διαφορές. 

Έχει αναφερθεί στην σελίδα του ΦΒ ότι πολεμούνε και Ελληνες? 
Δώσε μερικές πληροφορίες.

Έλληνες και Ελληνο-Αρμένιοι εθελοντες πήγαν στο Αρτσάχ από την Ελλάδα, όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Χαλκίδα, Θεσσαλία και αλλού. 
Η πρώτη ομάδα που πήγε για να αμυνθεί στην τουρκική επιχορήγηση του Αζερμπαϊτζάν ήταν 50 Ελληνο-Αρμένιοι και 30 Έλληνες πολίτες.
Στο Αρτσάχ υπάρχει μια μικρή ελληνική κοινότητα περίπου 40 ατόμων. 
Αρκετοί εθελοντές και στρατιώτες ελληνικής καταγωγής τώρα βρίσκονται στο Αρτσάχ, πολεμάνε για την πατρίδα τους, οπού γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. 
Ο λαός είναι ενθουσιασμένος, αισιόδοξος. 
Εμπιστευόμαστε τον στρατό μας και το ηρωικό μας πνεύμα.

-Πολλοι γνωρίζουμε μόνο την Αρμενία. Τι σχέση έχει το  Ναγκόρνο-Καραμπάχ με την Αρμενία? 

Το ΑΡΤΣΑΧ, που αποτελεί την ιστορική ονομασία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, κατοικείται από Αρμένιους που κατά βάση είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, έχει ανακηρύξει την Ανεξαρτησία του 
από τις 2 Σεπτεμβρίου 1991 και σήμερα διεκδικείται από το Αζερμπαϊτζάν υποστηριζόμενο ανοιχτά από τον Ερντογάν. 

Η σημερινή σύγκρουση για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, έχει τις ρίζες της στις αποφάσεις του Ιωσήφ Στάλιν κατά την έμπνευση της Υπερκαυκασίας. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, το Καραμπάχ αποτέλεσε τμήμα της Υπερκαυκασίας Δημοκρατικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, αλλά σύντομα αυτή διαλύθηκε στις ξεχωριστές Δημοκρατίες της Αρμενίας, του Αζερμπαϊτζάν και της Γεωργίας. 

Τα επόμενα δύο χρόνια (1918-1920) υπήρξαν κάποιοι σύντομοι πόλεμοι μεταξύ της Αρμενίας 
και του Αζερμπαϊτζάν για αρκετές περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του Καραμπάχ. 
Τον Ιούλιο του 1918, η πρώτη αρμενική Συνέλευση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ανακήρυξε την περιοχή 
αυτοδιοικούμενη και δημιούργησε ένα Εθνικό Συμβούλιο και κυβέρνηση.

Η περιοχή είναι αμφισβητούμενη, διεθνώς αναγνωρισμένη ως μέρος του Αζερμπαϊτζάν, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Δημοκρατίας του Αρτσάχ (έως τον Φεβρουάριο του 2017 γνωστή ως Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ), 
ένα de facto ανεξάρτητο κράτος με την αρμενική πλειοψηφία. 
Από το τέλος του Πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 1994, οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν διεξάγουν ειρηνευτικές συνομιλίες με τη μεσολάβηση της Ομάδας του Μινσκ του ΟΑΣΕ.

Επισημαίνεται πως από τις 1991 ο Αρμένιος πολίτης μόλις συμπληρώσει τα 18 του, 
είναι υποχρεωμένος από τον νόμο να υπηρετήσει στο στρατό και κατά 90% στα σύνορα Αρτσάχ-Αζερμπαϊτζάν για 2 έτη.
 
(Τα 2 μου αδέρφια έχουν υπηρετήσει στον στρατό στα σύνορα σε 100-200 μέτρα απόσταση από το Αζερμπαϊτζαν)

Τι έχει συμβεί μέχρι τώρα στην περιοχή?

Ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν έκανε ξαφνική επίθεση στις 27 Σεπτεμβρίου αυτου του ετους τα ξημερώματα και βομβάρδισε ανελέητα την πρωτεύουσα Στεπανακέρτ, εναντίον αμάχων, γέρων και παιδιών, σπιτιών, μαγαζιών και σχολείων!
Οι πολίτες είναι στα καταφύγια. Τα σχολεία έχουν κλείσει. 
Σε εξέλιξη βρίσκεται επιχείρηση για να συγκεντρωθούν τρόφιμα, φάρμακα και ρούχα 
για τους άμαχους πολίτες που τα έχουν ανάγκη.

Η επιθετικότητα των Αζέρων συνεχίζεται και επεκτείνεται εντός των ορίων της Δημοκρατίας της Αρμενίας. Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι αζερικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος βομβάρδισε αστικό λεωφορείο στην πόλη Βαρτενίς της Αρμενίας. Η διεθνης κοινότητα απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις ...

8η μέρα σήμερα πλέον, δεν έχουν σταματήσει οι βομβαρδισμοί από δυο πλευρές.


Παππούς, γιός και εγγονός. Τρεις γενιές Αρμενίων στρατιωτών υπερασπίζονται τη πατρίδα τους.


Πατέρας και γιός έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα.
Δεν "χωράνε" οι λέξεις 




Τι θα ζητούσες απο όποιον διαβάζει το άρθρο αυτο?

Θα ζητούσα πολλές πολλές προσευχές, συμπαράσταση, βοήθεια είτε διαδικτυακή συμπαράσταση ειτε προσωπική βοήθεια πνευματικά. 
Προσευχές για Ειρήνη, για προστασία, για λύση του θέματος έστω και διπλωματικά, 
για αποκατάσταση του κόσμου, για τους πεσόντες του στρατού 
(μέχρι στιγμής έχουμε 259 θανάτους και πολλούς τραυματισμένους στα στρατιωτικά νοσοκομεία, 
οι περισσότεροι είναι 18-20 χρόνων μόνο), για παρηγοριά στις οικογένειες των θυμάτων 
ο Θεός να βάλει το χέρι Του πάνω τους.
Αν έχετε φίλους/γνωστούς Αρμένιους γύρω σας, μην διστάσετε να τους μιλήσετε και να νοιάζεστε, να ρωτάτε πως νιώθουν. Βρισκόμαστε μακριά από την πατρίδα και χρειαζόμαστε πνευματική δύναμη από φίλους γύρω μας. 


Anahit Talanchyan
Facebook: Anahit Talan
Instagram:Anahit Talan
Twitter:ATalanchyan

E-Mail: annahunastan@yahoo.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου