Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Βίκυ & Χαλίλ. Το νεαρό ζευγάρι Χριστιανών της Σμύρνης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Βίκυ Σακελλαρίου- Τοχουμτζού & Χαλίλ Ιμπραχίμ Τοχουμτζού
Το νεαρό ζευγάρι Χριστιανών της Σμύρνης, ζώντας ανάμεσα σε πολιτισμούς, θρησκείες και τους πρόσφυγες. 
Μιλήστε μας λίγο για σας.
 Β.Σ.:  Μεγάλωσα στην Κόρινθο και σπούδασα στην Αθήνα Κοινωνική Λειτουργός. Το 2012 επισκέφθηκα τη Τουρκία (περιοχή Σμύρνης κυρίως) με μια φίλη και για δύο μήνες, εκεί βοηθήσαμε σε χριστιανικές κατασκηνώσεις. Ένα χρόνο μετά, το 2013 επέστρεψα για να μείνω μόνιμα πια στην Τουρκία.
Χ.Ι.Τ: Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα προάστιο της Σμύρνης το Κεμαλπασά. Σπούδασα τυπογραφία – φωτογραφία σε ένα επαγγελματικό λύκειο . Αργότερα, ξεκίνησα να σπουδάζω θεολογία. Από μικρός δούλευα σκληρά σε εργοστάσια για να μπορέσω ταυτόχρονα να συνεχίσω το σχολείο και μετά τις σπουδές μου.
Είσαστε… ένα πολύχρωμο πολιτισμικά ζευγάρι. Πότε γνωριστήκατε και που?
Β.Σ.:  Γνωριστήκαμε το καλοκαίρι του 2012. Εγώ είχα έρθει με μια φίλη μου στη Σμύρνη για διακοπές και ταυτόχρονα  εθελοντική εργασία σε κατασκηνώσεις. Σε αυτό το διάστημα γνωριστήκαμε σε μια εκκλησία στο κέντρο της Σμύρνης. Από τότε αρχίσαμε να μιλάμε και να κάνουμε παρέα και να, που μια απλή συμπάθεια έγινε σχέση ζωής!
Που μένετε τώρα?
Β.Σ.: Ζούμε στην πόλη της Σμύρνης κοντά στο κέντρο. Η πόλη αυτή με έλκυσε απο την πρώτη στιγμή. Οι άνθρωποι φιλικοί και τίμιοι και η περιοχή συνδυάζει θάλασσα και βουνό. Ελληνικές μνήμες, ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, αλλά και τουρκικές παραδόσεις, ήθη, έθιμα συνδυάζονται με τόσο όμορφο τρόπο εδώ! Αλλά κυρίως οι άνθρωποι αυτής της πόλης είναι εκπληκτικοί! Ευγενικοί, κοινωνικοί, ποτέ δεν με έχουν κάνει να αισθανθώ ξένη. Πάντα όταν ακούν ότι είμαι ελληνίδα χαμογελούν και μου λένε αδέρφια είμαστε, γείτονες! Και πολλοί από αυτούς έχουν να διηγηθούν την ιστορία των παπούδων τους που πριν  την ανταλλαγή πληθυσμών ζούσαν στην Ελλάδα.
Η Σμύρνη μοιάζει μέ κάποιο τρόπο με την Ελλάδα? 
Β.Σ.: Έχω ταξιδέψει αρκετά στην τουρκία και πιστεύω πως η Σμύρνη είναι πολύ διαφορετική από άλλες τουρκικές πόλεις: έχει ευρωπαϊκό αέρα. Μοιάζει πολύ με την Ελλάδα, κυρίως θα έλεγα μοιάζει με τη Θεσσαλονίκη! Η Σμύρνη έχει πληθυσμό γύρω στα 3 εκκατομύρια κατοίκους.  Η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων είναι φυσικά τούρκοι, αλλά υπάρχουν Αρμένιοι, Ιρανοί, Άραβες, που ζουν εδώ. Υπάρχει και ελληνική κοινότητα!
Πόσο εύκολο είναι για έναν Έλληνα να ζεί στην Σμύρνη? 
Β.Σ.: Οι περισσότεροι Έλληνες που έχω γνωρίσει οι οποίοι τα τελευταία χρόνια μετακόμισαν μόνιμα στη Σμύρνη (είτε λόγω δουλειάς, είτε λόγω ότι τους άρεσε η προοπτική να ζήσουν στην πόλη αυτή) είναι πολύ ικανοποιημένοι από την απόφασή τους να μείνουν  σε αυτή την όμορφη πόλη! Οι τούρκοι είναι πολύ ζεστοί άνθρωποι, πολύ φιλικοί. Προσωπικά, δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα ή ρατσιστική διάθεση. Το αντίθετο μάλιστα νιώθω αποδεκτή κι αγαπημένη.
Πότε παντρευτήκατε?
Β.Σ.: Παντρευτήκαμε τον Οκτώβρη του 2013.  Πρώτα κάναμε τον πολιτικό γάμο, γιατί αυτός είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος να παντρευτεί κανείς εδώ, και δυο μέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε και ο γάμος μας στην εκκλησία. Είμαστε χριστιανοί και οι δύο και ζούμε σε μια μουσουλμανική χώρα.
Ώστε πηγαίνετε και στην εκκλησία στην Σμύρνη.
Β.Σ.: Ναι, πηγαίνουμε σε μια προτεσταντική εκκλησία στο κέντρο της πόλης. Έχουμε φίλους χριστιανούς ορθόδοξους, και καθολικούς και φυσικά έχουμε πολύ καλούς φίλους μουσουλμάνους. Γενικά, στη Σμύρνη σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Τουρκίας οι χριστιανοί μπορούν να ζουν με λιγότερες δυσκολίες. Παρόλα αυτά η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη. Οι χριστιανοί στη Σμύρνη είναι λίγοι και γενικά στην Τουρκία πάρα πολύ λιγοι σε σχέση με τους μουσουλμάνους. Γι αυτό το λόγο οι χριστιανοί εδώ ανεξαρτήτως δόγματος είναι δεμένοι. 
 Πολλοί μουσουλμάνοι έρχονται για επίσκεψη στην εκκλησία που πηγαίνουμε και ενδιαφέρονται να μάθουν σχετικά με το Χριστιανισμό. Όσο ζούσα στην Ελλάδα παρατηρούσα το εξής φαινόμενο: Οι Έλληνες φοβούνται τους μουσουλμάνους και πολλοί θεωρούν πως όλοι οι μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες. Όμως αυτό φυσικά δεν ισχύει. Τώρα που ζω στην Τουρκία αντιμετωπίζω καθημερινά το εξής φαινόμενο: Κάποιοι μουσουλμάνοι μας φοβούνται και πολλές φορές αποφεύγουν και να μας μιλήσουν και να μας ακουμπήσουν ακόμη, επειδή είμαστε χριστιανοί. Αυτό συμβαίνει γιατί απλά δεν θέλουμε ή δεν έχουμε γνωρίσει ακόμη τον <<διαφορετικό>>  δίπλα μας.  Θα πρέπει να αναπτύξουμε ένα διάλογο! Προσωπικά, δεν φοβάμαι, να μπω σε αυτό το διάλογο. Έχω διαβάσει και την Αγία Γραφή και το Κοράνι! Καθημερινά συνομιλώ με φίλους και ανθρώπους που είναι πιο ανοιχτοί και ενδιαφέρονται να μαθουν ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός σύμφωνα με το Χριστιανισμό.  Σέβομαι τη γνώμη τους όποια και να είναι αυτή. Είναι, όμως μεγάλη μου χαρά όταν μπορώ να μοιραστώ το τι έκανε ο Χριστός για μένα! Το πως με έσωσε από την αμαρτία! Το ότι με αγάπησε και ότι είναι δίπλα μου κάθε στιγμή! Το ότι διαμέσου του θανάτου του Ιησού Χριστού εγώ βρήκα τη ζωή! Και είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό αυτό το μήνυμα για ένα μουσουλμανο που πιστεύει ότι ο Θεός είναι απρόσωπος και είναι πολύ μακριά από τον άνθρωπο. Δεν θα ήθελα να αλλάξω κανέναν με δική μου δύναμη ή επιμονή. Θελώ να σέβομαι τα πιστεύω του καθενός. Απλά, μου αρέσει να μοιράζομαι με τους άλλους το θαύμα που ο Θεός έκανε στη δική μου ζωή!
 Υπάρχει θρησκευτική ελευθερία σε όλη την Τουρκία?
Χ.Ι.Τ: Στην Ανατολική Τουρκία τα πράγματα είναι δύσκολα για τους χριστιανούς, ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη οι άνθρωποι δεν είναι τόσο ανοιχτοί για να δεχθούν θρησκευτικές διαφορές. Υπάρχει φόβος, προκατάληψη εναντίων των χριστιανών, γιατί δεν υπάρχει ενημέρωση. Πολλές φορές χρησιμοποιείται και βία, αν και φυσικά τέτοια γεγονότα δεν γίνονται γνωστά.
Στην Ανατολική Τουρκία η κατάσταση δυστυχώς όλο και χειροτερεύει καθώς τον τελευταίο χρόνο εκείνη η περιοχή έχει μετατραπεί σε εμπολεμη ζώνη. Υπάρχει μια συνεχής διαμάχη μεταξύ Τούρκων και Κούρδων  που πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα  την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Επίσης, οι περιοχές κοντά στα σύνορα με Συρία κυρίως φιλοξενούν πολλές φορές χωρίς καν να γίνεται αντιληπτό αρκετούς τζιχαντιστές, οι οποίοι μάλλον σχεδιάζουν να περάσουν στην Ευρώπη.
Τέλος, να αναφέρω ότι οι χριστιανικές εκκλησίες της Τουρκίας έχουν δεχθεί πολλές απειλές από τζιχαντιστές. Όμως, δεν φοβόμαστε, εμπιστευόμαστε το Θεό.
Ακούσαμε πρόσφατα μία ειδηση μιας τρομοκρατικής επίθεσης στην Αγκυρα με 100 νεκρούς. Τι λέει ο μέσος Τούρκος για αυτά τα γεγονότα 
Χ.Ι.Τ: Πρόσφατα σε διάστημα μόλις λίγων μηνών η Τουρκία έγινε δύο φορές στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων. Η πρώτη τρομοκρατική επίθεση έγινε στο Suruç (ανατολικά σύνορα), και η δεύτερη στην πρωτεύουσα Άγκυρα. Για την πρώτη επίθεση μάθαμε πως ευθύνονται τζιχαντιστές, γαι τη δεύτερη επίθεση κανείς δεν ανέλαβε επίσημα την ευθύνη. Προσευχόμαστε ο Θεός να φυλάει αυτή την περιοχή, γιατί σίγουρα το να χάνονται τόσες ζωές είναι πολύ λυπηρό.
Βλέπετε πρόσφυγες κοντά στην Σμύρνη? 
Χ.Ι.Τ: Πρόσφυγες υπάρχουν παντού. Άνθρωποι ξεριζωμένοι με τη βία από τον τόπο τους προσπαθούν να προστατεύσουν τη ζωή τους και τα παιδιά τους. Το κέντρο της Σμύρνης είναι γεμάτο πρόσφυγες. Άλλοι μένουν σε καταυλισμούς, άλλοι σε πάρκα, άλλοι περιμένουν τα λεωφορεία ή τα πλοία για να περάσουν απέναντι να φτάσουν στον προορισμό τους, μήπως και τελικά καταφέρουν να ζήσουν και πάλι μια πιο φυσιολογική ζωή. Η πολιτεία δεν πολυασχολείται, αλλά χριστιανοί από διάφορες εκκλησίες της Σμύρνης προσπαθούν να βοηθήσουν αγοράζοντας φαγώσιμα και φάρμακα και μαζεύοντας ρούχα και κουβέρτες. Δυστυχώς δεν είναι πολύ εύκολο να μαζευτούν αρκετά χρήματα για να αγοραστούν  τα απαραίτητα και να δωθούν στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Υπάρχει ανάγκη από ρουχισμό, και τρόφιμα καθώς και εθελοντές που θέλουν και μπορούν να ασχοληθούν με αυτό το έργο, το οποίο είναι πραγματικά πολύ σημαντικό. Με το να κλείνουμε τα μάτια το προσφυγικό πρόβλημα δεν θα λυθεί. Αυτή η κρίση θα αντιμετωπιστεί μόνο εαν βοηθήσουμε όλοι μαζί.
Στην Σμύρνη με τι ασχολείστε?
Β.Σ: Δόξα τω Θεώ το πρόγραμμά μας είναι γεμάτο! Οι μέρες μας είναι δημιουργικές! Ασχολούμαστε κυρίως με μεταφράσεις . Παράλληλα, ο σύζυγός μου σπουδάζει θεολογία. Εγώ προσπαθώ να βοηθάω κοπέλες που έχουν ζήσει τραυματικές εμπειρίες, μέσω της συμβουλευτικής (έχω γνώσεις πάνω στο αντικείμενο αυτό λόγω των σπουδών μου, αλλά προς το παρόν βοηθάω εθελοντικά). Επίσης, βοηθάμε στην εκκλησία σε κάποια σεμινάρια επάνω στο τι είναι χριστιανισμός για εκείνους που ενδιαφέρονται: Εξετάζουμε το ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. 
 Επίσης είμαστε μαζί με τον σύζυγό μου είμαστε υπεύθυνοι για μια ομάδα εφήβων (παιδιά μελών της εκκλησίας μας). Μαζί τους διασκεδάζουμε, παίζουμε παιχνίδια, χτίζουμε σχέσεις, τους μαθαίνουμε αξίες της Βίβλου, όλοι μαζί μαθαίνουμε να μοιράζομαστε και να βοηθάμε στις ανάγκες των άλλων με αγάπη. Προσπαθούμε να έχουμε καλή επικοινωνία και με τα παιδιά και με τους γονείς ώστε να ενδυναμώσουμε όσο μπορούμε τις σχέσεις γονιών με τα παιδιά τους. 
 Τέλος, μια φορά την εβδομάδα βοηθάμε στη χορήγηση φαγητού και ρουχισμού στους πρόσφυγες. Πραγματικά, η βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε  εμείς είναι πολύ μικρή σε σχέση με τον αριθμό των προσφύγων και τις ανάγκες που έχουν καθώς έρχεται χειμώνας, αλλά αν περισσότεροι και περισσότεροι άνθρωποι ευαισθητοποιηθούν σε αυτό το θέμα ίσως να μπορεσουμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε πιο αποτελεσματικά.
Κλείνωντας, θα σας αφήσω να κλείσετε με κάποια προτροπή για βοήθεια- πρόσκληση προς εμας που σας διαβάζουμε.
Β.Σ. Ευχαριστούμε για το χρόνο που μας αφιερώσατε. Εαν ενδιαφέρεστε να στηρήξετε το έργο μας, αν έχετε κάποιες ερωτήσεις, αν ακόμη θέλετε να μας πείτε ένα ενθαρρυντικό λόγο ή οτιδήποτε άλλο, το email στο οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί  μας είναι : ibrahimvickyt@gmail.com
Θα χαρούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας! 
Ν.Σ. 2/12/2015

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Λυδιά Καπελούζου. "Συνάντηση" με την πρώτη ποπ-ροκ μουσική κυκλοφορία της.

Λυδία Καπελούζου. Γλυκιά και ταυτόχρονη εκφραστική δυνατή φωνή. 
Μία συνέντευξη "Συνάντηση" με την πρώτη ποπ-ροκ μουσική κυκλοφορία της. 
Πολυποίκιλη μουσική κυκλοφορία, για φίλους της ροκ, πόπ με βαθυστόχαστους στίχους, που μεταφέρουν τους ακροατές στις ιστορίες της Βίβλου, στις συναντήσεις ανθρώπων με τον Χριστό. Τέλος, η κατάθεση της ζωής της, που εκφράστηκε στην μουσική της.

Απο πού προέρχεσαι και με τι ασχολείσαι?
Λίγο δύσκολο να δώσω συγκεκριμένη απάντηση. Θα δηλώσω ως τόπο προέλευσης τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, γιατί εκεί έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου ως τώρα. Είναι ο τόπος καταγωγής του πατέρα μου και σημείο αναφοράς για όλη την παιδική μου ζωή, αν και ήρθα σε αυτόν τον τόπο για να μείνω όταν ήμουν πια 12 χρονών. Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου στο Πολεμικό Ναυτικό μέναμε σε διάφορα μέρη ως τότε. Όταν τελείωσα το σχολείο έζησα για χρόνια Αθήνα και εξωτερικό (Γερμανία και Αγγλία), αλλά τελικά επέστρεψα πάλι στα Φιλιατρά όπου και εργάζομαι ως καθηγήτρια Γερμανικών.

Έχεις κάνει μαθήματα μουσικής ή φωνητικής?
Μουσικής ναι, φωνητικής όχι. Έμαθα πιάνο, κιθάρα και τρομπέτα μέχρι κάποιο επίπεδο, αλλά δεν είμαι πραγματικά καλή σε κανένα από αυτά. Δυστυχώς, η θεωρία της μουσικής, μου στερούσε όλη τη χαρά της έκφρασης και δεν το συνέχιζα από κάποιο σημείο και πέρα. Προτιμούσα να παίζω πρακτικά με τα όσα είχα μάθει.

Έχεις εκδόσει το πρώτο σου CD με την ΛΟΓΟΣ, με μουσική και στίχους δικούς σου. 
Πόσο καιρό σου πήρε να ολοκληρώσεις όλη αυτήν την δουλειά?
Τα τραγούδια έχουν γραφτεί σε διάφορες περιόδους της ζωής μου, ξεκινώντας από την εφηβεία γύρω στα 15. Δεν ήξερα αν θα βγούν ποτέ παραέξω και ήταν ελάχιστα τα άτομα που γνώριζαν καν ότι ασχολούμαι με αυτό. Η γνωριμία μου με τον Χριστόφορο Τσιτουρίδη, που έκανε την ενορχήστρωση και ηχοληψία, ήταν καθοριστική στο να αποφασίσω να κάνω το βήμα να βγούν παραέξω. Η ηχογράφηση μας πήρε δύο καλοκαίρια, καθώς μένουμε μακριά, εγώ στο Νότο και εκείνος στο Βορρά. Η υπόλοιπη δουλειά του Χριστόφορου νομίζω κάμποσους μήνες.


Είναι μια κατάθεση όλης της ζωής σου. Απο που αντλείς έμπνευση και γραφείς 
στίχους και μουσική?
Είναι κατάθεση διάφορων φάσεων που πέρασα στη ζωή μου και ανά διαστήματα περνάω. Νομίζω ότι κάποιοι θα μπορούν να βρουν τον εαυτό τους στη μία ή την άλλη φάση. Έμπνευση μου δίνουν ή διάφορα γεγονότα, ή ακόμα και φράση ή ένας στίχος/ιστορία από την Αγία Γραφή.

Ποιές ήταν οι μουσικές σου επιρροές και έγραψες ροκ και ποπ κόμματια?
Δεν μπορώ να τις κατατάξω σε μία κατηγορία. Άκουγα και ακούω διάφορα, από κλασσική μουσική, κλασσικά ροκ κομμάτια, κέλτικα, σόουλ, ακόμα και τα χαζοχαρούμενα 80s! Συνήθως προτιμώ την ξένη μουσική, γι αυτό και ο ξένος στίχος.

Θα έγραφες και στα ελληνικά ή και στα γερμανικά τραγούδια?
Στα ελληνικά έχω γράψει, αν και με δυσκολεύουν σε σχέση με τα αγγλικά, στα γερμανικά δεν έχω ακόμα επιχειρήσει.

Έχεις τραγουδήσει μπροστά σε κοινό?
Ναι. Και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί!  

Υπάρχει σκέψη για επόμενες κυκλοφορίες ή συνεργασίες που σου έχουν προτείνει?
Προς το παρόν όχι.

Πέραν της δουλειάς και της μουσικής, ποιά άλλα ενδιαφέροντα και ενασχολήσεις έχεις?
Γενικά με ενδιαφέρουν οι καλλιτεχνικές ενασχολήσεις όπως ο χορός και κυρίως το θέατρο. Ο Θεός που ήξερε το μεράκι μου για αυτά, μου έδωσε ένα επάγγελμα στο οποίο μπορώ να το εκφράζομαι καθημερινά (η διδασκαλία εμπεριέχει πολύ θέατρο!), αλλά και μέσα από θεατρικές παραστάσεις με τα παιδιά.

Τι συμβουλή θα μπορούσες να δώσεις σε νέους που επιθυμούν να ασχοληθούν με την μουσική?
Δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές στο θέμα αυτό. Αυτό πάντως που προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου και ίσως είναι καλό να θυμόμαστε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τη μουσική, είναι να μη γίνει αυτοσκοπός αλλά μέσο έκφρασης ενός μηνύματος.  
Το ομότιτλο τραγούδι του άλμπουμ σου (Encounter=Συνάντηση), έχει να διηγηθεί δύο ιστορίες, απο την εναλλαγή του ύφους του κομματίου. Πες μας λίγο για τις ιστορίες και τι σημαίνουν για σένα.
Στο πρώτο μέρος το κομμάτι μιλάει για την αιμορροούσα που άγγιξε το ιμάτιο του Χριστού και θεραπεύτηκε. Στο δεύτερο,για τον δαιμονισμένο που ελευθερώθηκε από λεγεώνα δαιμονίων. Και στις δύο περιπτώσεις, αν και διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, για αυτό και αλλάζει το στυλ του κομματιού, οι δύο αυτοί άνθρωποι είχαν μια συνάντηση με τον Χριστό που ήταν καθοριστική για τη ζωή τους. Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε κομμάτια στην ψυχή μας που μπορούν να ταυτιστούν με τον ένα ή τον άλλο ή και με τους δύο, πληγές που χρειάζονται θεραπεία ή δαίμονες που δεν μπορούμε μόνοι μας να παλέψουμε. Και πιστεύω ότι όλοι έχουμε ανάγκη μιας τέτοια συνάντησης.

Ν.Σ. 25/11/2015

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Μελίνα Σταμάτη. Μέλος οργάνωσης Hope Spot, μιλάει για πρόσφυγες στην Ειδομένη (2.μέρος)


Μελίνα, μιλησέ μας λίγο για τον εαυτό σου.

Μ.Σ. Έχω γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, όπου και μένω. Έχω σπουδάσει Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αλλά έπειτα έφυγα στην Αυστραλία όπου και έκανα τρία χρόνια Βιβλικό στο κολέγιο των Hillsong στο Σίδνεϊ. Στην Αυστραλία επίσης ασχολήθηκα με το κοινωνικό έργο ως έκφραση της καρδιάς της εκκλησίας, να αγγίξει ανθρώπους με την αγάπη του Θεού και γύρισα πίσω στην Ελλάδα με την ίδια καρδιά και όραση να δω την εκκλησία να βγαίνει έξω από τους τοίχους και να αγγίζει τους χαμένους και πονεμένους.
 Τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολούμαι με το κοινωνικό έργο, και εδώ και τρία χρόνια έχουμε ξεκινήσει με την οικογένειά μου τη δική μας οργάνωση «Hope Spot» που βοηθάει και προσφέρει αρωγή σε θύματα trafficking και ενδο-οικογενειακής βίας (γυναίκες και παιδιά). www.hopespot.gr



Περίγραψε λίγο παραπάνω το Hope Spot.

Μ.Σ. Το Hope Spot είναι μια κοινωνική-μη κυβερνητική οργάνωση.
 
Δεν έχει χριστιανικό προφίλ, αλλά πολλοί από τους ανθρώπους που υπηρετούν στο έργο και το στηρίζουν αγαπούν τον Θεό.

Το Hope Spot δραστηριοποιείται κυρίως στη Θεσσαλονίκη παρέχοντας νομική και ψυχολογική υποστήριξη σε θύματα εμπορίας ανθρώπων, και σε θύματα ενδο-οικογενειακής βίας (γυναίκες και παιδιά), αλλά συνεργάζεται και με άλλους φορείς πανελλαδικά.



Σου ήταν πάντοτε εύκολο στο να υπηρετείς άλλους ανθρώπους?

Μ.Σ. Από μικρή ηλικία είχα καρδιά για τη διακονία και στα 20 μου είχα αναλάβει τη νεολαία της εκκλησίας μας. Έτσι συνεχώς ήμουν κοντά σε ανθρώπους που χρειάζονταν βοήθεια, προσευχή, ενθάρρυνση. Πιστεύω ότι είναι κάτι το οποίο ο Κύριος καλλιέργησε μέσα μου μέσα στα χρόνια και μέσα από διάφορες φάσεις και εμπειρίες που πέρασα.

Γιατί τις περισσότερες φορές, μπορείς να βοηθήσεις κάποιον στο βαθμό που εσύ έχεις νιώσει τον πόνο τους. Μπορεί να μην έχεις πέσει θύμα ενδο-οικογενειακής βίας ή trafficking, αλλά να έχεις χάσει έναν αγαπημένο, να έχεις αντιμετωπίσει απογοήτευση ή ακόμα να έχεις βρεθεί για καιρό κοντά σε ανθρώπους που πονάνε, και αυτό να σε έχει κάνει πιο ευαίσθητο στην κραυγή τους για βοήθεια.

Στη προσωπική μου ζωή ήταν ένας συνδυασμός προσωπικών εμπειριών που καλέστηκα να Τον εμπιστευθώ σε δύσκολες καταστάσεις, ήταν επίσης η τριβή μου με διακονίες που είναι μέσα στην κοινωνία και βοηθάνε πληγωμένους ανθρώπους από τις οποίες εμπνεύστηκα, αλλά επίσης και η συνειδητοποίηση μου καθώς πλησιάζω τον Θεό ότι βασική αποστολή της εκκλησίας είναι να αγγίξει αυτούς που έχουν χαθεί, καθώς γινόμαστε τα χέρια και τα πόδια Του.

Η οικογένειά μου έχει βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι και ήταν μια εμπειρία που την περπατήσαμε μαζί και συνεχίζουμε μαζί, από τότε που ξεκινήσαμε το Hope Spot. 



Την περίοδο έχετε κάποιο νέο στόχος ως Hope Spot?

Μ.Σ. Καθώς η καρδιά του Hope Spot δεν μπορεί να κλείσει για οποιοδήποτε άνθρωπο που πονάει, σε πολλές περιπτώσεις έχουμε βοηθήσει και ανθρώπους που ξεφεύγουν από το πλαίσιο μας, όπως ανθρώπους που χρειάζονται ίσως ρούχα, φαγητό, και άμεση βοήθεια. Τους τελευταίους δυο μήνες έχουμε κάνει κάποιες επισκέψεις και στα κέντρα προσφύγων στην Ειδομένη.



Έχετε αναμιχθεί με την βοήθεια των προσφύγων?

Μ.Σ. Στις μέρες που ζούμε πολλές φορές φαίνεται σαν μόδα να βοηθάμε τους πρόσφυγες γιατί τα μάτια όλων είναι στραμμένα εκεί.

Για εμάς όμως ήρθε μια συνάντηση που άλλαξε τα πάντα. Η αστυνομία μας είχε φέρει μια κοπέλα πρόσφυγα που είχε χαθεί από το γκρουπ της και ήταν σε κατάσταση σοκ και κακοποιημένη.

Τη φιλοξενήσαμε για λίγες μέρες στον ξενώνα μέχρι να συνέλθει και μετά έπρεπε να την μεταφέρουμε πίσω στην Ειδομένη για να μπορέσει να επανενταχθεί στο γκρουπ της, γιατί η επιθυμία της ήταν να φύγει για να βρει τα παιδιά της.



Τι ήταν αυτό που βίωσες εσύ όταν επιστρέψατε την κοπέλα πρόσφυγας απο το κέντρο σας στην Ειδομένη?

Μ.Σ. Όταν λοιπόν τη μεταφέραμε πίσω στην Ειδομένη ήταν η πρώτη μας επαφή με το μέρος εκεί. Για μένα αυτό που βίωσα ήταν σοκαριστικό, ήταν ένα ξύπνημα!

Εκεί που νομίζεις πως έχεις δει τόσο πόνο, ξαφνικά βλέπεις μια άλλη όψη του και συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια. Τα νούμερα που έβλεπα στις ειδήσεις τώρα ήταν πρόσωπα που έβλεπα με τα δικά μου μάτια, τα μάτια τους κοιτούσαν μέσα στα δικά μας με ένα βλέμμα ελπίδας που κατάφεραν να έρθουν αντίπερα, αλλά ταυτόχρονα απελπισίας για το τι θα ξημερώσει το αύριο.

Όταν κάθισα σε ένα σημείο και κοιτούσα την ουρά που περίμενε να πάρει φαγητό, ήξερα ότι δεν ήταν μόνο αυτό που χρειάζονταν, χρειάζονταν ελπίδα, δύναμη ψυχική και πνευματική. Και αν είσαι παιδί του Θεού ξέρεις πως η δύναμη έρχεται μόνο από Αυτόν και θέλεις να τη μοιραστείς με αυτούς που την έχουν περισσότερο ανάγκη.

Ήξερα πως θα ξαναγυρίσω.



Πήγες τελικά ξανά στην Ειδομένη?

Μ.Σ. Την επόμενη φορά που πήγα, πήγα όχι απλά ως Hope Spot αλλά ως η Μελίνα που αγαπάει τον Ιησού και θέλει να δείξει σε αυτούς την αγάπη Του, ακόμα και αν ήταν αγκαλιάζοντας τους, δίνοντας φαγητό ή ρούχα.

Ακόμα κι αν δεν χρησιμοποιούσα καμιά λέξη. Ήμουν απλά διαθέσιμη σε Αυτόν να κάνει ό,τι θέλει...

Ευχαριστώ τον Θεό για τους φίλους μας από τους νέους της Ευαγγελικής εκκλησίας Κατερίνης, με τους οποίους έχουμε μια υπέροχη σχέση αγάπης, που μας κάλεσαν να πάμε και να συνεργαστούμε μαζί τους αγγίζοντας αυτούς τους ανθρώπους, παίζοντας με τα παιδιά, δίνοντας φαγητό και εάν είχαμε πόρτα να τους δώσουμε και τον Ιησού.



Η ευαγγελική κοινότητα είναι ενεργή στην Ειδομένη. Ανάφερε λίγο για το τι βίωσες μαζί τους?

Μ.Σ. Είναι θαυμαστό τι μπορεί να κάνει η ενότητα, γιατί κάποια πράγματα ποτέ δεν θα γίνουν χωρίς ενότητα. Αυτή η ενότητα πιστεύω άνοιξε την πόρτα για μας να μιλήσουμε το Ευαγγέλιο, γιατί φαινόταν φαινομενικά αδύνατο.

Δεν πήγαμε με ένα πανό, απλά καθίσαμε μαζί τους, ακούσαμε την ιστορία τους, τους αγκαλιάσαμε, τους αγγίξαμε, ακόμα και αν ήταν λερωμένοι, και ήμασταν εκεί ντυμένοι αγάπη. Η αγάπη άρχισε να τους ελκύει κοντά μας.

Δεν ήξερα τι θα συμβεί, προσευχήθηκα και το άφησα στον Θεό.



Ήταν κάτι που συνέβη εκείνη την ημέρα που επισκεφτήκατε την Ειδομένη?

Μ.Σ. Ένα μικρό αγόρι γύρω στα 12 με πλησίασε με σπαστά αγγλικά, και μετά από λίγη συζήτηση απλά του είπα ‘ο Ιησούς σε αγαπάει, θέλεις να προσευχηθείς μαζί μου να τον δεχθείς στην καρδιά σου;’ Τότε επανέλαβε μαζί μου την προσευχή της σωτηρίας. Ήταν ένα βήμα πίστης, δεν ήξερα ποια θα ήταν η αντίδρασή του…

Μετά ένας άλλος νέος μας πλησίασε ήθελε να πει την ιστορία του...Ήταν από τη Δαμασκό, άρχισα να του μιλάω για τον Σαύλο που συνάντησε τον Ιησού στο δρόμο για τη Δαμασκό. Καθώς μιλούσα γύρισα και είδα άλλους δυο νέους να προσπαθούν να ακούσουν. Προσευχηθήκαμε με τον έναν και ρώτησα τους άλλους δυο εάν ήθελαν να δεχθούν τον Ιησού στην καρδιά τους και είπαν ναι. Τα άλλα παιδιά δίπλα μου είχαν γραφές στα Αραβικά που είχε προμηθεύσει ένας Ιρλανδός ιεραπόστολος και τους τις δώσαμε.
 
Μετά ξεκίνησε ένα ποτάμι που διήρκεσε περίπου για δύο ώρες όπου συνεχόμενα προσευχόμασταν για ανθρώπους ο ένας μετά τον άλλον, γύρω στους 30.


Μετά άρχισε να νυχτώνει, έπρεπε να φύγουμε, αλλά έρχονταν σε εμάς και δεν μας άφηναν να φύγουμε για να βγάλουμε φωτογραφίες, ήθελαν να μην ξεχάσουν αυτό που τους έδωσε χαρά. Μας αγκάλιαζαν και μας ρωτούσαν αν θα έρθουμε αύριο.

Ξέρω ότι η παρουσία του Θεού ήταν εκεί, την είδαν, την άγγιξαν. Δεν ήμασταν εμείς, εμείς ήμασταν απλά αγγεία, η αγάπη του Θεού είναι που τους έλκυσε! Σε όλη την χριστιανική μου πορεία δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι κάποιες στιγμές που φαίνεται ότι ο ουρανός κάτι βρίσκει που τον ελκύει στη γη. Η ενότητα...η πιστή....η υπακοή...; Σίγουρα δεν είναι η τρόποι μας αλλά η παράδοση!

Η μέρα εκείνη ήταν μέρα αργίας και όλα τα παιδιά αρχικά είχαμε σκεφτεί να μείνουμε σπίτι να ξεκουραστούμε, αλλά συνειδητοποίησα ότι στην άλλη μεριά της θυσίας μας βρίσκονται ζωές που ο Θεός θέλει να αγγίξουμε, και η χαρά και η πνευματική ξεκούραση που ένιωσα όταν ήμουν εκεί δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια!

Πόσο χαίρομαι που ήμουν εκεί που ο Θεός με ήθελε, που γίναμε τα χέρια και τα πόδια Του και μόνο η αιωνιότητα θα καταγράψει τι έγινε σε αυτές τις ζωές! Δεν ξέρω που βρίσκονται τώρα...αλλά προσεύχομαι καθημερινά για αυτούς, δεν μπορώ να τους βγάλω από το μυαλό μου.

Ξέρω πως είναι σημαντικοί για τον Θεό, ο πόνος τους έχει φτάσει στα αυτιά του Θεού ακόμα και αν δεν Τον γνωρίζουν...τους αγαπάει τόσο πολύ και ήταν εκπληκτική η δίψα που είδα μέσα τους, δίψα που ακόμα δεν την έχω δει σε αυτό το βαθμό στη χώρα μας.

Αλλά προσεύχομαι να έρθει και στην Ελλάδα.



Πότε θα ξαναπάς στην Ειδομένη?

Μ.Σ. Δεν ξέρω πότε θα ξαναπάμε, θέλω να πηγαίνω μια φορά τον μήνα τουλάχιστον, δεν ξέρω τι θα γίνει την επόμενη φορά, κάθε φορά ο Θεός κάνει κάτι ξεχωριστό και θέλουμε να μπούμε σε ό,τι έχει στην καρδιά Του να κάνει χωρίς να Τον περιορίζουμε!



Είναι θεάρεστη η δράση σας. Πώς αντιδρούν οι πρόσφυγες που μιλάνε με μία χριστιανή γυναίκα για το Χριστιανισμό?

Μ.Σ. Για να είμαι ειλικρινής δεν το σκέφτηκα καθόλου....ίσως αν σκεφτόμουν τα ‘πρέπει’ ή τα ‘γιατί’ ποτέ δεν θα μιλούσα....Δεν παραγνωρίζω ότι ίσως είναι κάτι πολύ παράξενο για αυτούς και ότι μπορεί να αντιδράσουν. Αλλά είναι κάτι που αλλάζει τα πάντα και αυτό είναι η παρουσία του Θεού.

Όταν ήμασταν εκεί, ήταν σαν να υπήρχε ένα σύννεφο προστασίας ολόγυρά μας, και δεν είδαμε καμία αρνητική αντίδραση. Οι περισσότεροι δέχθηκαν σε όσους μιλήσαμε, όχι μόνο να προσευχηθούν μαζί μας αλλά να προσευχηθούμε για αυτούς και το ταξίδι τους.



Δεν μπορώ να το εξηγήσω....δεν βγάζει νόημα στο φυσικό νου....ήταν σαν κάτι σχεδιασμένο από τον ουρανό που κανένας δεν μπορούσε να το σταματήσει. Η αγάπη νίκησε!

 
 
Στην Ειδομένη, τι δομές υπάρχουν για να υποδεχτούν τους πρόσφυγες που φτάνουν εκεί ,ώστε να μεταβούν απο εκεί στην Βόρεια Ευρώπη?

Μ.Σ. Υπάρχουν οι βασικές δομές, όπως ένα βασικός συντονισμός διανομής φαγητού και ρούχων που εναλλάσσεται και ανατροφοδοτείται από οργανισμούς και εθελοντές. Είναι πολύ σημαντική η προσφορά των κοινωνικών οργανώσεων αλλά και των εθελοντών!

 

Είδες και άλλες οργανώσεις εκεί και πώς βοηθούν?

Μ.Σ. Είδα πολλούς μεμονωμένους ανθρώπους ή μικρά γκρουπ από οργανώσεις να έρχονται, και να ρωτάνε πού μπορούν να αφήσουν ρούχα. Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό.

Η ευαγγελική εκκλησία Κατερίνης και Θεσσαλονίκης κάνει πολύ σημαντικό έργο καθώς έρχονται τακτικά κάθε βδομάδα με φαγητό που ετοιμάζουν άνθρωποι με θυσία και στέκονται με ώρες για να το μοιράσουν, όπως και κουβέρτες. Με εντυπωσίασε η πιστότητά τους.



Η υγιεινή στους χώρους αυτούς πώς είναι?

Μ.Σ. Αυτό που πρόσεξα είναι ότι υπήρχαν αρκετά σκουπίδια που μάζευαν πολλές μύγες, οι ουρές στις τουαλέτες ήταν μεγάλες με αποτέλεσμα πολλοί να κάνουν την ανάγκη τους στα χωράφια, και αυτό δημιουργούσε μια άσχημη οσμή.
Επίσης πολλοί δεν είχαν ρούχα ζεστά και περίμεναν σε ουρά για να τα πάρουν. Φαινόταν πως ο αριθμός εισροής ήταν πολύ μεγαλύτερος από αυτό που μπορούσαν να συντονίσουν οι εθελοντικές ομάδες και οι εγκαταστάσεις. Αλλά η προσπάθεια από διαφορετικούς οργανισμούς ήταν θεάρεστη και δεν μπορούσε να παραγνωριστεί. Υπήρχαν ‘Πρώτες Βοήθειες’ από τον Ερυθρό Σταυρό για ανθρώπους που έρχονταν άρρωστοι ή έχαναν τις αισθήσεις τους από τη αφαγία.



Οι άνθρωποι με το κρύο που έχει ξεκινήσει τώρα τι κάνουν?

Μ.Σ. Υπάρχουν μεγάλες τέντες που οι άνθρωποι μπορούν να μπουν μέσα, αλλά και πάλι προς το βράδυ το κρύο έχει αρχίσει και γίνεται τσουχτερό.



Κλείνωντας την συζήτησή μας, θα ήθελα να ρωτήσω πως μπορούν ενδιαφερόμενοι απο άλλα μέρη της Ελλάδας να σας στηρίξουν ή να ζητήσουν την βοήθειά σας?

Μ.Σ. Μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα μας www.hopespot.gr που είναι στα ελληνικά και αγγλικά, και να μάθουν περισσότερα για το έργο μας, όπως και να εγγραφούν στο newsletter μας και στις σελίδες των social media. Έτσι μπορούν να μείνουν σε άμεση επαφή μαζί μας για δράσεις που οργανώνουμε και ανάγκες που υπάρχουν. Μπορούν να μας γράψουν στο info@hopespot.gr ή να μας καλέσουν στα γραφεία μας 2310-620785. Οι ανάγκες αλλάζουν συνέχεια άρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας και θα τους πούμε πως μπορούν να βοηθήσουν.



Ποιά ειναι η πρώτη ανάγκη που σου έρχεται στον νού αυτήν την περίοδο που θα ήθελες να απευθύνεις σε όσους διαβάζουν?

Μ.Σ. Αυτή την περίοδο θέλουμε να κάνουμε ανακαίνιση στον ξενώνα μας. Θέλουμε να βάψουμε τον χώρο και να αγοράσουμε καινούρια έπιπλα (κρεβάτια, καναπές που γίνεται κρεβάτι, τραπέζι κουζίνας, τραπεζάκι σαλονιού, χαλιά) που θα κάνουν τον χώρο πιο άνετο και πιο ζεστό για τις κοπέλες που έρχονται.

Εάν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν έπιπλα σε καλή κατάσταση που δεν τα χρειάζονται, ή θέλουν να προσφέρουν ένα χρηματικό ποσό για αυτό, μπορούν να κάνουν κατάθεση στο λογαριασμό μας που αναγράφεται στην ιστοσελίδα μας www.hopespot.gr στην κατηγορία που λέει «ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ» αναφέροντας ότι είναι για αυτό το σκοπό.

Ευχαριστούμε!

Ν.Σ.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Μελίνα Σταμάτη. Μέλος οργάνωσης Hope Spot, μιλά για μουσική και κακοποίηση γυναικών


Μελίνα μιλησέ μας λίγο για τον εαυτό σου.

Μ.Σ. Έχω γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, όπου και μένω. Έχω σπουδάσει Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αλλά έπειτα έφυγα στην Αυστραλία όπου και έκανα τρία χρόνια Βιβλικό στο κολέγιο των Hillsong στο Σίδνεϊ. Στην Αυστραλία επίσης ασχολήθηκα με το κοινωνικό έργο ως έκφραση της καρδιάς της εκκλησίας, να αγγίξει ανθρώπους με την αγάπη του Θεού και γύρισα πίσω στην Ελλάδα με την ίδια καρδιά και όραση να δω την εκκλησία να βγαίνει έξω από τους τοίχους και να αγγίζει τους χαμένους και πονεμένους.


Τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολούμαι με το κοινωνικό έργο, και εδώ και τρία χρόνια έχουμε ξεκινήσει με την οικογένειά μου τη δική μας οργάνωση «Hope Spot» που βοηθάει και προσφέρει αρωγή σε θύματα trafficking και ενδο-οικογενειακής βίας (γυναίκες και παιδιά). www.hopespot.gr



Περίγραψε λίγο παραπάνω το Hope Spot.



Μ.Σ. Το Hope Spot είναι μια κοινωνική-μη κυβερνητική οργάνωση.
Δεν έχει χριστιανικό προφίλ, αλλά πολλοί από τους ανθρώπους που υπηρετούν στο έργο και το στηρίζουν αγαπούν τον Θεό.
Το Hope Spot δραστηριοποιείται κυρίως στη Θεσσαλονίκη παρέχοντας νομική και ψυχολογική υποστήριξη σε θύματα εμπορίας ανθρώπων, και σε θύματα ενδο-οικογενειακής βίας (γυναίκες και παιδιά), αλλά συνεργάζεται και με άλλους φορείς πανελλαδικά.

 
Πού βοηθάτε τα θύματα εμπορίας ανθρώπων, και σε θύματα ενδο-οικογενειακής βίας?

Μ.Σ. Επισκεπτόμαστε σε τακτά χρονικά διαστήματα τα κέντρα φύλαξης, προσφέροντας είδη υγιεινής και φαγητό σε γυναίκες που κρατούνται ως παράνομες στη χώρα μέχρι να γίνει η απέλασή τους (εκ των οποίων κάποιες είναι θύματα ή εν δυνάμει θύματα εμπορίας ανθρώπων). Μέσα στα τελευταία 3 χρόνια έχουμε βοηθήσει περίπου 15 γυναίκες θύματα trafficking και 25 γυναίκες θύματα ενδο-οικογενειακής βίας μαζί με τα παιδιά τους.

 
Πώς σας γνωρίζει ο κόσμος?

Μ.Σ. Οργανώνουμε παρουσιάσεις σε σχολεία και ενημερωτικές εκδηλώσεις φέρνοντας ενημέρωση και αφύπνιση στο κοινό για το θέμα της βίας.
Συμμετέχουμε σε ανοιχτές συζητήσεις και προωθούμε το μήνυμα της ελπίδας σε γυναίκες και παιδιά που έχουν βιώσει κακοποίηση. Το ρητό μας είναι «Κάνουμε στους άλλους αυτό που θέλουμε να κάνουν σε εμάς».

Πιστεύουμε στη νέα γενιά και την κινητοποιούμε να χρησιμοποιήσει το δυναμικό της για να φέρει μια αλλαγή και αφύπνιση στην κοινωνία που ζούμε βγαίνοντας από την απραξία και την απάθεια.

Μέσα στον οραματισμό μας είναι να δημιουργούμε εθελοντικές θέσεις για νέους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν εργασία και χρειάζονται έναυσμα και δημιουργικότητα για να προχωρήσουν στη ζωή τους.


Στο Hope Spot, με τι ασχολείσαι ακριβώς?

Μ.Σ. Στο Hope Spot βοηθάω σε πολλές θέσεις, αλλά κυρίως στο συντονισμό του γραφείου μας, των εθελοντών, στη λειτουργία του ξενώνα προσωρινής φιλοξενίας που διαθέτουμε, όπως και σε ενημερώσεις στα σχολεία και σε δημόσιες εκδηλώσεις.


Τι σχέση έχεις με την μουσική?

Μ.Σ. Αγαπώ τη μουσική και αγαπώ να βλέπω τη μουσική που πηγάζει από τον ουρανό να φέρνει την ελευθερία και τη μυρωδιά του ουρανού στη γη, φέρνοντας ανθρώπους σε μια ζωντανή συνάντηση με τον Ιησού!

Γράφω τραγούδια για τον Ιησού τα τελευταία 13 χρόνια. Ύμνοι που θα βοηθήσουν την εκκλησία να έρθει πιο βαθιά στη σχέση της με τον Ιησού και να κάνουν την καρδιά της να χτυπήσει με το χτύπο της καρδιάς Του για τη γενιά μας και για αυτό που ο Θεός κάνει τώρα! Όπως επίσης και τραγούδια που αγγίζουν αυτούς που ποτέ δεν έχουν συναντήσει τον Ιησού, φέρνοντας τους στη συνείδηση της θυσίας του Σταυρού και της απέραντης αγάπης Του.



Είσαι και μέλος του συγκροτήματος ΦΩΣ.

 
Μ.Σ. ...κάπως έτσι ξεκίνησαν οι «Fos». Δεν άρχισα να γράφω τραγούδια, με σκοπό να κάνω ένα συγκρότημα ή να γράψω ένα cd…..ήταν κάτι που ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό μου. Απλά μια μέρα με τις λίγες συγχορδίες που ήξερα στην κιθάρα, ο Κύριος άρχισε να μου δίνει ύμνους, που τους τραγουδούσα μόνη μου στο δωμάτιό μου σε Αυτόν χωρίς κανένας να το ξέρει. Και μια μέρα ένιωσα μέσα μου ότι ήθελε να τα δώσω έξω...Ήταν μια πράξη υπακοής για μένα γιατί δεν ένιωθα ότι είχα την ικανότητα να το κάνω, αλλά ο Κύριος το τίμησε και το αύξησε, γιατί είναι για τη δόξα Του!
(http://fos-salonica.blogspot.gr)



Πότε ξεκίνησατε το ΦΩΣ?

Μ.Σ. Ξεκίνησα το συγκρότημα «Fos» το 2000 με την αδελφή μου Λιάνα, όταν κάποιος μας κάλεσε σε μια ευαγγελιστική συναυλία να μοιραστούμε τα τραγούδια που γράφαμε, και έτσι είπαμε να δώσουμε ένα όνομα και συμφωνήσαμε να είναι «Fos» Το συγκρότημα «Fos» από τότε έχει περάσει από διάφορα σχήματα, τώρα βρισκόμαστε στο πιο ανανεωμένο. Έχουμε κάνει σαν «Fos» 4 άλμπουμ και τώρα ετοιμαζόμαστε για το 5ο. Το πιο πρόσφατο cd μας είναι το «Όλα Καινούρια» που κυκλοφόρησε το 2015.
(μπορείτε να βρείτε το άλμπουμ των ΦΩΣ στο iTunes, όπως και να τους ακολουθήσετε στο Youtube “Fos Songs” και στο Facebook “FOS”)



Τι έχετε στην καρδιά σας να πετύχετε με τους ΦΩΣ?

Μ.Σ. Η καρδιά μας με τους «Fos» είναι να αγγίξουμε τη γενιά μας με τραγούδια που μιλάνε στον παλμό της εποχής μας. Τα τραγούδια μας είναι κυρίως λατρευτικά, μπορούν να τραγουδηθούν μέσα στην εκκλησία, αλλά πάντα γραμμένα με καρδιά να αγγίξουν και τον κόσμο.

Είναι αφυπνιστικά και τις περισσότερες φορές αναφέρονται στον Σταυρό, στην παράδοση και στο πως να αγγίξουμε άλλους ανθρώπους.

Μέσα στο cd έχουμε και κάποια τραγούδια που μιλάνε για ελπίδα και αγγίζουν συγκεκριμένες φάσεις ζωής, όπως το «Μη ξεχάσεις πως να πετάς». Είναι μέσα στην καρδιά μας να μεταφέρουμε αυτά τα τραγούδια και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, κάνοντας περιοδείες και είναι χαρά μας να επισκεπτόμαστε άλλα μέρη, χριστιανικά και μη, και να μοιραζόμαστε αυτό που ο Θεός μας έδωσε.

Είναι όλα για Αυτόν και για τον κόσμο που αγάπησε!


Ποιά είναι η σχέση στο να υπηρετείς άλλους ανθρώπους? Σου ηταν πάντοτε εύκολο?
Μ.Σ. Από μικρή ηλικία είχα καρδιά για τη διακονία και στα 20 μου είχα αναλάβει τη νεολαία της εκκλησίας μας. Έτσι συνεχώς ήμουν κοντά σε ανθρώπους που χρειάζονταν βοήθεια, προσευχή, ενθάρρυνση. Πιστεύω ότι είναι κάτι το οποίο ο Κύριος καλλιέργησε μέσα μου μέσα στα χρόνια και μέσα από διάφορες φάσεις και εμπειρίες που πέρασα.

Γιατί τις περισσότερες φορές, μπορείς να βοηθήσεις κάποιον στο βαθμό που εσύ έχεις νιώσει τον πόνο τους. Μπορεί να μην έχεις πέσει θύμα ενδο-οικογενειακής βίας ή trafficking, αλλά να έχεις χάσει έναν αγαπημένο, να έχεις αντιμετωπίσει απογοήτευση ή ακόμα να έχεις βρεθεί για καιρό κοντά σε ανθρώπους που πονάνε, και αυτό να σε έχει κάνει πιο ευαίσθητο στην κραυγή τους για βοήθεια.

Στη προσωπική μου ζωή ήταν ένας συνδυασμός προσωπικών εμπειριών που καλέστηκα να Τον εμπιστευθώ σε δύσκολες καταστάσεις, ήταν επίσης η τριβή μου με διακονίες που είναι μέσα στην κοινωνία και βοηθάνε πληγωμένους ανθρώπους από τις οποίες εμπνεύστηκα, αλλά επίσης και η συνειδητοποίηση μου καθώς πλησιάζω τον Θεό ότι βασική αποστολή της εκκλησίας είναι να αγγίξει αυτούς που έχουν χαθεί, καθώς γινόμαστε τα χέρια και τα πόδια Του.

Η οικογένειά μου έχει βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι και ήταν μια εμπειρία που την περπατήσαμε μαζί και συνεχίζουμε μαζί, από τότε που ξεκινήσαμε το Hope Spot.



Κλείνωντας την συζήτησή μας, θα ήθελα να ρωτήσω πως μπορούν ενδιαφερόμενοι απο άλλα μέρη της Ελλάδας να σας στηρίξουν ή να ζητήσουν την βοήθειά σας?

Μ.Σ. Μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα μας www.hopespot.gr που είναι στα ελληνικά και αγγλικά, και να μάθουν περισσότερα για το έργο μας, όπως και να εγγραφούν στο newsletter μας και στις σελίδες των social media. Έτσι μπορούν να μείνουν σε άμεση επαφή μαζί μας για δράσεις που οργανώνουμε και ανάγκες που υπάρχουν. Μπορούν να μας γράψουν στο info@hopespot.gr ή να μας καλέσουν στα γραφεία μας 2310-620785. Οι ανάγκες αλλάζουν συνέχεια άρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας και θα τους πούμε πως μπορούν να βοηθήσουν.



Ποιά ειναι η πρώτη ανάγκη που σου έρχεται στον νού αυτήν την περίοδο που θα ήθελες να απευθύνεις σε όσους διαβάζουν?

Μ.Σ. Αυτή την περίοδο θέλουμε να κάνουμε ανακαίνιση στον ξενώνα μας. Θέλουμε να βάψουμε τον χώρο και να αγοράσουμε καινούρια έπιπλα (κρεβάτια, καναπές που γίνεται κρεβάτι, τραπέζι κουζίνας, τραπεζάκι σαλονιού, χαλιά) που θα κάνουν τον χώρο πιο άνετο και πιο ζεστό για τις κοπέλες που έρχονται.

Εάν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν έπιπλα σε καλή κατάσταση που δεν τα χρειάζονται, ή θέλουν να προσφέρουν ένα χρηματικό ποσό για αυτό, μπορούν να κάνουν κατάθεση στο λογαριασμό μας που αναγράφεται στην ιστοσελίδα μας www.hopespot.gr στην κατηγορία που λέει «ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ» αναφέροντας ότι είναι για αυτό το σκοπό.

Ευχαριστούμε!

Πάστορας Ολαφ Λατσελ και το αμφισβητούμενο κήρυγμα του μίσους



Ολαφ Λατσελ, ευαγγελικός πάστορας στη Βρέμη της Γερμανίας.
 
Σε κήρυγμά του στις 18 Ιανουαρίου 2015, 
του παρερμηνεύτηκε απο την κρατική Ευαγγελική εκκλησία 
και τα μέσα ενημέρωσης και του αποδόθηκαν ξενοφοβικές κατηγορίες εναντίον άλλων θρησκειών.
Τον σύνδεσμο με την συνέντευξη στα γεμανικά θα το βρείτε πατώντας εδώ.
Επίσης ένα αγγλικό άρθρο θα το βρείτε πατώντας εδώ.


Η συνέντευξη
 
Ένα κήρυγμα ενός ευαγγελικού πάστορα, ενάντια σε άλλες θρησκείες  που δέχεται τώρα σφοδρές κατηγορίες.

 
Η ευαγγελική εκκλησία της Βρεμης έχει απομακρυνθεί απο τις θέσεις του, 
σύμφωνα με εκπρόσωπό της, που αποκάλεσε το κήρυγμα του “πνευματικό εμπρησμό”.
Οι θέσεις του ήταν ανεπίτρεπτες και δημιουργούν ξενοφοβικές 
και εχθρικές τάσεις για αλλοδαπούς και εκείνους που κάνουν αίτηση ασύλου.

(Η θέση της εκπομπής ήταν, ότι ενώ κάνει προπαγάνδα για την εκκλησία του, 
παρουσιάζοντάς την φιλόξενη, πλέον δεν ειναι αποδεκτός απο τους κατοίκους της Βρέμης. 
Οι πολίτες ερωτήθηκαν και απάντησαν 
“ένας πάστορας δεν πρέπει να μιλάει άσχημα για μια άλλη θρησκεία”, 
“δεν καταλαβαίνουμε τον κόσμο πια” 
και “ας μένει στην προσωπική του πίστη”.)

Απόσπασμα του κηρύγματος του πάστορα
“ Υπάρχει μόνο ένας πραγματικός Θεός. 
Δεν μπορούμε να έχουμε κάποιο κοινό σημείο με το Ισλάμ. 
Αυτό είναι αμαρτία, δεν πρέπει να γίνεται, απο αυτό οφείλουμε να καθαριστούμε. 
Το Ισλάμ δεν ανήκει στην Γερμανία. 
Γνωρίζω ότι με τις ξεκάθαρες δηλώσεις μου, θα υπάρξουν αντιδράσεις. 
Αλλά αυτο είναι που επιθυμεί ο Θεός απο εμάς. “

 
Δημοσιογράφος
Χαρακτήρισε την εορτή της ζάχαρης ως ανοσία. 
Θρησκευτικά σύμβολα πρέπει να γκρεμιστούν, να κομματιάζονται, 
να κόβονται σε κομμάτια, αυτο ζητάει ο Θεός.
Ακόμη και ο Δήμαρχος Βρέμης, είναι συκλονησμένος και πιστεύει ότι 
“καλεί με το κύρηγμα αυτό σε θρησκευτικό πόλεμο και αυτό δεν το χρειαζόμαστε στην πόλη μας. 
Για την κοινωνική ειρήνη χρειαζόμαστε διάλογο των θρησκειών 
και των πολιτισμών και αυτό που γίνεται με ανησυχεί.”
Η εκκλησια του είναι μέλος της EVANGELISCHE ALLIANZ BREMENS.

Άλλος δημοσιογράφος δήλωσε
Δεν επιθυμούσαν να δώσουν συνέντευξη, ώστε να μην ρίξουν και άλλο λάδι στην φωτιά. 
Φυσικά προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με την διοίκηση της εκκλησίας, 
αλλά κανείς δεν ήθελε να κάνει δηλώσεις μπροστά στην κάμερα. Σε τηλεφωνική επαφή, δήλωσαν οι εκπρόσωποι της εκκλησίας ότι στέκονται 100 τοις εκατό 
με τον πάστορα. 
Όλες οι αναφορές στο κήρυγμά του είναι παρμένα απο την Βίβλο.

Συνέντευξη με τον πάστορα
Δ- Η ευαγγελική εκκλησία της Βρέμης έχει πάρει αποστάσεις απο τις θέσεις σας. 
Έχουν επικοινωνήσει μαζί σας?
Ο.Λ.-  Δεν επικοινώνησαν μαζι μου και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα σωστά.[]
 Ό,τι κύρηξα, είναι σίγουρα σκληρό, αλλά αυτά που μου αποδίδονται είναι 
όχι ολοκληρωμένες δηλώσεις μου []. 
Σίγουρα τίθομαι υπερ του ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή 
που είναι ο Ιησούς Χριστός και σύμφωνα με αυτό δεν μπορώ να πω Ναι σε μια άλλη θρησκεία. 
Αλλά έχω πει ξεκάθαρα στο κήρυγμά μου, ότι ένα Οχι στον Βουδισμό ή μιας άλλης θρησκείας, 
δε σημαίνει Όχι σε έναν Βουδιστή η σε έναν Μουσουλμάνο. 
Αυτή η διαφοροποίηση μου είναι σημαντικη. 
Και δεν καλω σε εχθροτητα εναντια σε αλλοθρησκους, 
και αν αυτο ειναι να δημιουργηθεί, οφείλουμε να παρουσιάσουμε την χριστιανική μας πίστη, 
ως μια πίστη που απαγορεύει κάθε μορφη βιας και αν αυτο μου έχει λογαριστεί 
(η εχθροτητα προς αλλες θρησκείες) απο την εκκλησια, τοτε εγώ δεν καταλαβαινω τον κοσμο πια.

 Δ- Μπορει ωστοσο να τεκμηριωθεί η εχθροτητα σας προς αλλες θρησκειες απο τα λεγμονεα σας.
”Η γιορτή της ζαχαρης, τι ανοησία”, “ο βούδας, ο χονδρος, ηλικιωμένος κυριος επάνω στον βωμο”, 
“ οι καθολικοί και τα λειψανά τους , τι ανοησια”, γιατι τους θίγεται έτσι?
Ο.Λ.- Δεν του θιγω. Ως προς την εορτη των μουσουλμάνων δεν τους θιγω. 
Αλλα αν ειναι να κάνουμε μαζι τους την εορτή, δεν θα το κάνουμε, 
οπως δεν θα το έκαναν και εκεινοι μαζι μας. Αυτο εννοούσα. 
Όπως δεν θα δέχονταν να κάνουν μαζι μας την εορτη των Χριστουγέννων και του Πάσχα. 
Για αυτον τον κοινό εορτασμο, για αυτο το μειγμα των θρησκειών, για αυτο μιλάω. 
Πήρα και θεση για το οτι θίχτηκαν οι μουσουλμανοι απο την προσβλητικη απεικονιση του Μωάμεθ 
απο την γαλλικη εφημερίδα και γνωρίζω ότι η τρομοκρατικη επίθεση ηταν κάτι πολύ σοβαρο 
δεν το αμφισβητώ. Δεν ειναι σωστο ωστοσο, να θιγονται τα αισθήματα θρησκευόμενων ανθρώπων. 
Δεν εχω αυτην την πρόθεση. Δεν θέλω όμως να ακούω ότι, ολοι έχετε τον ιδιο Θεο. 
Αυτο ηταν το παρασκηνιο του κυρήγματός μου. 
Συζητείται στην Βρεμη, για “τον έναν οίκο του Θεού” (House of One) 
και αυτος ειναι ο διαχωρισμος που θέλω να κανω.

Δ- Αναφερθήκατε στο περιστατικό στο Παρισι και γνωριζεται οτι έχουμε μια σοβαρη κατασταση 
στην Ευρωπη με το Ισλάμ. Γιατι ριχνεται λάδι στην φωτιά?
Ο.Λ.- Δεν θέλω να ριξω λάδι στην φωτιά... Αλλα αν εκπροωσποι εκκλησίων κανουν προπαγανδα, 
ότι θα προσευχονται με ιμάμιδες ή βουδιστές μαζι, αυτο δεν μας επιτρέπεται απο την Βίβλο. 
Αυτο ας μου το λογαριάσουν στη Βιβλο και όχι στο πνέυμα των ημερών (Zeitgeist). 
Οφειλω να δικυρήξω τον μονο δρομο για την αιωνιότητα δια μεσω του Χριστού 
και αυτό αποκλειει αλλες θρησκειες. 
Πρεπει να λεγεται η αληθεια και αν ειναι να μου αποδοθει ένας τιτλος, του “Πιστού Ευαγγελικού της Βίβλου” τον αποδεχομαι, αλλα “κυρηγματα του μισους” οχι. 
Εγω ειμαι υπέρ μιας χρωματιστης εκκλησιας. 
Κυρηξα ως καλεσμενος σε μια συριακη αραβικη εκκλησια και στην εκκλησια μας ερχονται άτομα 
με ριζες απο μεταναστες, όπως Ινδονησια , Αγγλια και άλλοι...

Δ- Την υπερασπιση σας την κάνατε και θα δεχτειτε για αυτην και την κριτικη στο μελλον. 
Σας ευαχαριστούμε για την επίσκεψη σας στο στούντιο.
Ο.Λ.- Να ειστε στις διαταγες του Θεού.