Ελπίδα Γαντέ, είσαι από την Αθήνα, σπούδασες νηπιαγωγός, είσαι δραστήρια σε κοινωνικά δρώμενα με παιδιά στην Κυψέλη και μέλος μιας αστικής εταιρίας για ασυνόδευτα παιδιά με το όνομα ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τα παιδιά?
Ε.Γ.: Ακολούθησα τα παιδαγωγικά χωρίς να έχω κάποια ιδιαίτερη αρχικά, αγάπη για αυτό το επάγγελμα. Σιγά – σιγά είδα την ανάγκη. Είδα τα παιδιά στα ιδρύματα, στα παγκάκια, στα υγρά υπόγεια και ένιωσα πως ανήκω μαζί τους. Πως θέλω να είμαι εκεί και να κάνω κάτι για αυτά. Όσο δούλευα μαζί τους, ανοίγονταν καινούριες πόρτες κι ευκαιρίες, έμπαινα σε καινούρια σπίτια, έβλεπα πώς ζουν, τι αντιμετωπίζουν. Σταδιακά σχηματίστηκε μέσα μου και στην οικογένειά μου το όραμα ενός δικτύου οικογενειών που ανοίγουν τα σπίτια τους για να αγαπήσουν, να φροντίσουν, να μεγαλώσουν, να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο αυτά τα παιδιά έτσι ώστε να ζήσουν και να ζήσουν με πληρότητα.
Είσαι μέλος της αστικής εταιρίας ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ. Ποιος είναι ο στόχος σας?
Ε.Γ.: Στόχος της Φιλαδέλφειας - Μικρολίμανο είναι να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την ανάγκη φιλοξενίας παιδιών που βρίσκονται σε κίνδυνο ή είναι εγκαταλειμμένα σε κάποια δομή. Όραμά μας είναι μια χώρα χωρίς δομές παιδικής προστασίας, γιατί κάθε παιδί θα έχει ένα σπίτι και μια οικογένεια. Ενθαρρύνουμε ζευγάρια και οικογένειες να δεχτούν παιδιά και λειτουργούμε ως μεσάζοντες στις κοινωνικές υπηρεσίες, διευκολύνοντας τη διαδικασία. Επιθυμούμε επίσης να φτιάξουμε μία πρότυπη κοινότητα, με το όνομα Μικρολίμανο, με πενταμελείς οικογένειες, που θα συνοδεύεται από εκπαιδευτικά εργαστήρια και δράσεις που θα της χαρίζουν οικονομική αυτοδυναμία.
Αυτός ο οραματισμός είναι πολύ μεγάλος. Ποια είναι η σχέση σας με άλλες παρόμοιες ΜΚΟ;
Ε.Γ.: Η Φιλαδέλφεια - Μικρολίμανο πρόκειται να δημιουργήσει οικογένειες, με πατέρα και μητέρα, που δε θα θυμίζουν σε τίποτα ίδρυμα. Παρ’ όλα αυτά έχουμε μάθει πολλά από αυτούς που βρίσκονται ήδη στο χώρο και προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην κοινωνία.
Πόσα άτομα απαρτίζουν αυτόν τον φορέα?
Ε.Γ.: Οι εταίροι της Φιλαδέλφειας – Μικρολίμανο είναι έντεκα και πλαισιώνονται από εθελοντές και υποστηρικτές.
Πως προέκυψε το όνομα αυτού του φορέα, ΜΙΚΡΟΛΙΜΑΝΟ?
Ε.Γ.: Το όνομα Μικρολίμανο εκφράζει την επιθυμία μας να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές λιμάνι, ένα καταφύγιο για τα παιδιά που έχουν ταλαιπωρηθεί από τις τρικυμίες της ζωής. Έναν τόπο όπου θα βρίσκουν ασφάλεια, φροντίδα, ανάπαυση και αποκατάσταση για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Έχετε κάποιον ξενώνα?
Ε.Γ.: Προς το παρόν όχι αλλά είναι μέσα στα άμεσα σχέδιά μας. Ένας ξενώνας είναι απαραίτητος σα χώρος πρώτης υποδοχής, όπου τα παιδιά θα μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και να συναντούν κοινωνικό λειτουργό και ψυχολόγο προκειμένου να αποφασιστεί που θα ήταν καλύτερο να τοποθετηθούν.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτός ο νεοσύστατος φορέας αυτήν την στιγμή?
Ε.Γ.: Η γραφειοκρατία. Οι κοινωνικές υπηρεσίες δουλεύουν με νόμους φτιαγμένους για ιδρύματα και έτσι αντιμετωπίζουν και εμάς, θέτοντας άτοπες προϋποθέσεις για τη λειτουργία μας. Αυτή τη στιγμή, ετοιμάζεται ένας νέος νόμος που ελπίζουμε πως θα λαμβάνει υπόψη το οικογενειακό μοντέλο και θα ανοίξει το δρόμο για να πάρουμε την άδεια λειτουργίας του πρώτου σπιτιού.
Πώς βοηθάτε αυτήν την στιγμή τον κόσμο και τα παιδιά;
Ε.Γ.: Είμαστε κοντά σε παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες καθώς και σε παιδιά ρομά, προσφέροντας τρόφιμα, ρούχα, πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βοήθεια στα μαθήματα.
Διηγήσου μας μία ιστορία που σε άγγιξε βαθιά.
Ε.Γ.: Θυμάμαι ένα πεντάχρονο αγόρι στο κέντρο Μητέρα. Στο δωμάτιό του τα πατζούρια ήταν πάντα κλειστά, μέρα και νύχτα. Όταν ρώτησα τις βρεφοκόμους γιατί, μου εξήγησαν ότι είχε προσπαθήσει πολλές φορές να το σκάσει κι έπρεπε να λάβουν τα μέτρα τους. Αυτό το αγόρι ξύπνησε μέσα μου την επιθυμία να δω κάθε τέτοιο παιδί αποκαταστημένο, σε μια υγιή οικογένεια.
Αν μπορούσες να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον που διαβάζει αυτά που συζητάμε, τι θα ζητούσες ως ένα άμεσο αίτημα βοήθειας?
Ε.Γ.: Τα παιδιά μετανάστες ή πρόσφυγες έχουν τεράστια ανάγκη για υποστήριξη στα σχολικά μαθήματα. Ελάχιστα μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους με αποτέλεσμα να έχουν κενά, μειωμένη αυτοεκτίμηση και απροθυμία να πάνε στο σχολείο. Η δουλειά είναι πολλή και οι εθελοντές λίγοι. Επίσης θα θέλαμε να ξεκινήσουμε καλλιτεχνικά εργαστήρια(τραγούδι, χορό, κιθάρα, θεατρικό παιχνίδι) για τα παιδιά της Κυψέλης. Χρειάζονται άνθρωποι πρόθυμοι να δεσμευτούν και να προσφέρουν από το χρόνο και τα ταλέντα τους.
Εσύ προσωπικά τι ακριβώς θέλεις να επιτύχεις μέσα από αυτόν τον φορέα?
Ε.Γ.: Το όνειρό μου είναι να παίρνω παιδιά από ιδρύματα, από προσφυγικούς καταυλισμούς, από πλατείες και παγκάκια και να τα φέρνω στην ασφάλεια και τη στοργή μιας οικογένειας, να βλέπω τις πηγές να επουλώνονται και τα παιδιά να προχωράνε μπροστά με θάρρος και αυτοπεποίθηση. Επιθυμώ να φέρνω αποκατάσταση και οικοδομή σε κατεστραμμένες ζωές, χαμόγελο κι ελπίδα για το μέλλον.
Θέλεις κλείνoντας να μοιραστείς κάτι τελευταίο με τους αναγνώστες?
Ε.Γ.: Η ανάγκη φιλοξενίας παιδιών στη χώρα μας είναι τεράστια. Ανήλικοι καταφτάνουν μόνοι τους από εμπόλεμες ζώνες, ενώ η οικονομική κρίση διαλύει οικογένειες, αφήνοντας παιδιά σε ιδρύματα. Θέλω να ενθαρρύνω τον καθένα να μπει σε αυτό το έργο ζωής με τον τρόπο που μπορεί. Χρειάζονται εθελοντές, δικηγόροι, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και πάνω από όλα γονείς. Ας ανοίξουμε τα σπίτια μας κι ας πάρουμε μέσα τα παιδιά που πληγώνονται, κακοποιούνται, ναυαγούν, δουλεύουν σα σκλάβοι, πεινάνε και κρυώνουν. Δεν είναι εύκολο έργο αλλά αξίζει, φέρνει χαρά και ο Θεός θα δώσει στον καθένα το μισθό του.
Φιλαδέλφεια – Μικρολίμανο
210 9827406
info@phliladelphia.org.gr
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τα παιδιά?
Ε.Γ.: Ακολούθησα τα παιδαγωγικά χωρίς να έχω κάποια ιδιαίτερη αρχικά, αγάπη για αυτό το επάγγελμα. Σιγά – σιγά είδα την ανάγκη. Είδα τα παιδιά στα ιδρύματα, στα παγκάκια, στα υγρά υπόγεια και ένιωσα πως ανήκω μαζί τους. Πως θέλω να είμαι εκεί και να κάνω κάτι για αυτά. Όσο δούλευα μαζί τους, ανοίγονταν καινούριες πόρτες κι ευκαιρίες, έμπαινα σε καινούρια σπίτια, έβλεπα πώς ζουν, τι αντιμετωπίζουν. Σταδιακά σχηματίστηκε μέσα μου και στην οικογένειά μου το όραμα ενός δικτύου οικογενειών που ανοίγουν τα σπίτια τους για να αγαπήσουν, να φροντίσουν, να μεγαλώσουν, να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο αυτά τα παιδιά έτσι ώστε να ζήσουν και να ζήσουν με πληρότητα.
Είσαι μέλος της αστικής εταιρίας ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ. Ποιος είναι ο στόχος σας?
Ε.Γ.: Στόχος της Φιλαδέλφειας - Μικρολίμανο είναι να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την ανάγκη φιλοξενίας παιδιών που βρίσκονται σε κίνδυνο ή είναι εγκαταλειμμένα σε κάποια δομή. Όραμά μας είναι μια χώρα χωρίς δομές παιδικής προστασίας, γιατί κάθε παιδί θα έχει ένα σπίτι και μια οικογένεια. Ενθαρρύνουμε ζευγάρια και οικογένειες να δεχτούν παιδιά και λειτουργούμε ως μεσάζοντες στις κοινωνικές υπηρεσίες, διευκολύνοντας τη διαδικασία. Επιθυμούμε επίσης να φτιάξουμε μία πρότυπη κοινότητα, με το όνομα Μικρολίμανο, με πενταμελείς οικογένειες, που θα συνοδεύεται από εκπαιδευτικά εργαστήρια και δράσεις που θα της χαρίζουν οικονομική αυτοδυναμία.
Αυτός ο οραματισμός είναι πολύ μεγάλος. Ποια είναι η σχέση σας με άλλες παρόμοιες ΜΚΟ;
Ε.Γ.: Η Φιλαδέλφεια - Μικρολίμανο πρόκειται να δημιουργήσει οικογένειες, με πατέρα και μητέρα, που δε θα θυμίζουν σε τίποτα ίδρυμα. Παρ’ όλα αυτά έχουμε μάθει πολλά από αυτούς που βρίσκονται ήδη στο χώρο και προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην κοινωνία.
Πόσα άτομα απαρτίζουν αυτόν τον φορέα?
Ε.Γ.: Οι εταίροι της Φιλαδέλφειας – Μικρολίμανο είναι έντεκα και πλαισιώνονται από εθελοντές και υποστηρικτές.
Πως προέκυψε το όνομα αυτού του φορέα, ΜΙΚΡΟΛΙΜΑΝΟ?
Ε.Γ.: Το όνομα Μικρολίμανο εκφράζει την επιθυμία μας να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές λιμάνι, ένα καταφύγιο για τα παιδιά που έχουν ταλαιπωρηθεί από τις τρικυμίες της ζωής. Έναν τόπο όπου θα βρίσκουν ασφάλεια, φροντίδα, ανάπαυση και αποκατάσταση για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Έχετε κάποιον ξενώνα?
Ε.Γ.: Προς το παρόν όχι αλλά είναι μέσα στα άμεσα σχέδιά μας. Ένας ξενώνας είναι απαραίτητος σα χώρος πρώτης υποδοχής, όπου τα παιδιά θα μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και να συναντούν κοινωνικό λειτουργό και ψυχολόγο προκειμένου να αποφασιστεί που θα ήταν καλύτερο να τοποθετηθούν.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτός ο νεοσύστατος φορέας αυτήν την στιγμή?
Ε.Γ.: Η γραφειοκρατία. Οι κοινωνικές υπηρεσίες δουλεύουν με νόμους φτιαγμένους για ιδρύματα και έτσι αντιμετωπίζουν και εμάς, θέτοντας άτοπες προϋποθέσεις για τη λειτουργία μας. Αυτή τη στιγμή, ετοιμάζεται ένας νέος νόμος που ελπίζουμε πως θα λαμβάνει υπόψη το οικογενειακό μοντέλο και θα ανοίξει το δρόμο για να πάρουμε την άδεια λειτουργίας του πρώτου σπιτιού.
Πώς βοηθάτε αυτήν την στιγμή τον κόσμο και τα παιδιά;
Ε.Γ.: Είμαστε κοντά σε παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες καθώς και σε παιδιά ρομά, προσφέροντας τρόφιμα, ρούχα, πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βοήθεια στα μαθήματα.
Διηγήσου μας μία ιστορία που σε άγγιξε βαθιά.
Ε.Γ.: Θυμάμαι ένα πεντάχρονο αγόρι στο κέντρο Μητέρα. Στο δωμάτιό του τα πατζούρια ήταν πάντα κλειστά, μέρα και νύχτα. Όταν ρώτησα τις βρεφοκόμους γιατί, μου εξήγησαν ότι είχε προσπαθήσει πολλές φορές να το σκάσει κι έπρεπε να λάβουν τα μέτρα τους. Αυτό το αγόρι ξύπνησε μέσα μου την επιθυμία να δω κάθε τέτοιο παιδί αποκαταστημένο, σε μια υγιή οικογένεια.
Αν μπορούσες να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον που διαβάζει αυτά που συζητάμε, τι θα ζητούσες ως ένα άμεσο αίτημα βοήθειας?
Ε.Γ.: Τα παιδιά μετανάστες ή πρόσφυγες έχουν τεράστια ανάγκη για υποστήριξη στα σχολικά μαθήματα. Ελάχιστα μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους με αποτέλεσμα να έχουν κενά, μειωμένη αυτοεκτίμηση και απροθυμία να πάνε στο σχολείο. Η δουλειά είναι πολλή και οι εθελοντές λίγοι. Επίσης θα θέλαμε να ξεκινήσουμε καλλιτεχνικά εργαστήρια(τραγούδι, χορό, κιθάρα, θεατρικό παιχνίδι) για τα παιδιά της Κυψέλης. Χρειάζονται άνθρωποι πρόθυμοι να δεσμευτούν και να προσφέρουν από το χρόνο και τα ταλέντα τους.
Εσύ προσωπικά τι ακριβώς θέλεις να επιτύχεις μέσα από αυτόν τον φορέα?
Ε.Γ.: Το όνειρό μου είναι να παίρνω παιδιά από ιδρύματα, από προσφυγικούς καταυλισμούς, από πλατείες και παγκάκια και να τα φέρνω στην ασφάλεια και τη στοργή μιας οικογένειας, να βλέπω τις πηγές να επουλώνονται και τα παιδιά να προχωράνε μπροστά με θάρρος και αυτοπεποίθηση. Επιθυμώ να φέρνω αποκατάσταση και οικοδομή σε κατεστραμμένες ζωές, χαμόγελο κι ελπίδα για το μέλλον.
Θέλεις κλείνoντας να μοιραστείς κάτι τελευταίο με τους αναγνώστες?
Ε.Γ.: Η ανάγκη φιλοξενίας παιδιών στη χώρα μας είναι τεράστια. Ανήλικοι καταφτάνουν μόνοι τους από εμπόλεμες ζώνες, ενώ η οικονομική κρίση διαλύει οικογένειες, αφήνοντας παιδιά σε ιδρύματα. Θέλω να ενθαρρύνω τον καθένα να μπει σε αυτό το έργο ζωής με τον τρόπο που μπορεί. Χρειάζονται εθελοντές, δικηγόροι, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και πάνω από όλα γονείς. Ας ανοίξουμε τα σπίτια μας κι ας πάρουμε μέσα τα παιδιά που πληγώνονται, κακοποιούνται, ναυαγούν, δουλεύουν σα σκλάβοι, πεινάνε και κρυώνουν. Δεν είναι εύκολο έργο αλλά αξίζει, φέρνει χαρά και ο Θεός θα δώσει στον καθένα το μισθό του.
Φιλαδέλφεια – Μικρολίμανο210 9827406
info@phliladelphia.org.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου